|
|
Notícies :: educació i societat |
Para López Petit y sus fans de Miles
|
|
per Damiens |
11 mai 2004
|
Relación entre el Estado, la filosofía y sus profesores |
El Estado tiene entendido que una de sus tareas consiste en promover la filosofía y en todo tiempo trata de deparar a un número de individuos esa ‘libertad’ que consideramos como el requisito fundamental de que surja el filósofo.
Mirándola bien, esa ‘libertad’ con que hoy, el Estado obsequia a algunos individuos a favor de la filosofía ni es libertad, sino un cargo con que quien lo desempeña atiende a su sustento. El fomento de la filosofía de parte del Estado se reduce, pues, al hecho de que hoy día éste permite a algunos hombres vivir de su filosofía, brindándoles la posibilidad de hacer de ella el medio de ganarse la vida.
Todo Estado siempre favorecerá exclusivamente a filósofos a quines no teme. Pues ocurre a veces que el Estado le tiene miedo a la filosofía en sí misma, y precisamente en tal caso tratará de atraerse al mayor número posible de filósofos que creen la apariencia de que tiene de su parte la filosofía; porque tiene de su parte a estos hombres que llevan el nombre de filósofos y, sin embargo, no infunden miedo. Mas si surge un hombre realmente dispuesto a tacarlo todo, al Estado inclusive, con el cuchillo de la verdad, el Estado, puesto que afirma ante todo su propia existencia, tiene derecho a expulsarlo y tratarlo como a un enemigo. De modo que quien soporte ser filósofo del Estado debe también soportar que el Estado le tenga por uno que ha renunciado a hurgar en todos los escondrijos de la verdad. Por lo menos, mientras disfrute del apoyo oficial y desempeñe un cargo debe reconocer una instancia superior a la verdad: el Estado. Y no solamente el Estado, sino también todo cuanto éste requiere para su buen desenvolvimiento; por ejemplo una determinada modalidad de religión, de orden social, de régimen militar. ¿Tendría jamás filósofo de universidad alguno cabal noción de su obligación y limitación? No lo sé. Si alguno la tuvo y, no obstante, continuó siendo empleado del Estado, en todo caso fue un mal amigo de la verdad; y si nunca la tuvo, me parece que en este caso tampoco fue un amigo de la verdad.
El Estado selecciona a sus servidores filosóficos, aceptando a tantos cuantos necesita para sus establecimientos; quiere esto decir que hace como que es capaz de discernir entre filósofos buenos y filósofos malos, más aún, supone que hay en todo tiempo un número suficiente de los buenos para proveer con ellos todas sus cátedras.
Yo pregunto si un filósofo de buena fe puede comprometerse a tener a diario algo que enseñar, y a enseñarlo a todo el que tenga ganas de escucharle. ¿No tiene que aparentar saber más de lo que realmente sabe? ¿No se priva de su libertad más espléndida: la de seguir a su genio cuando quiera que este lo llame y donde quiera que le ordene encaminarse, por estar obligado a reflexionar a determinadas horas en público sobre cosas previamente determinadas? Y suponiendo que un día sintiera: hoy no puedo pensar, no se me ocurre nada de bueno, ¡tendría, no obstante, que presentarse ante sus oyentes y hacer como que pensaba! |
 This work is in the public domain |
Comentaris
Re: Para López Petit y sus fans de Miles
|
per JOAN |
11 mai 2004
|
Lo siento. Acabo de leer unas 24 líneas y aún no sé donde pretenden llegar. |
Re: Para López Petit y sus fans de Miles
|
per geek |
11 mai 2004
|
joan, estoy contigo! |
Re: Para López Petit y sus fans de Miles
|
per Eva |
11 mai 2004
|
Joan i Geek, a lo millor si ho llegiu sencer enteneu alguna coseta... |
Re: Para López Petit y sus fans de Miles
|
per omar |
11 mai 2004
|
Y?
Cual es la conclusión? |
Re: Para López Petit y sus fans de Miles
|
per anonimo |
11 mai 2004
|
El proposito ... me imagino que "difama que algo queda".
Lo que llega a hacer una mente cegada por el odio hacia tod@s aquell@s que no piensan como a el le gustaria. |
Re: Para López Petit y sus fans de Miles
|
per Eva |
11 mai 2004
|
Aquest a lo millor no és l'espai però tinc igual.
El debat a Catalunya Ràdio entre el Petit i el director del Fòrum em va semblar una merda. Per a una volta que ens deixen criticar el Fòrum en un mitjà públic que escolten milers de persones va i la caguem.
Em sembla molt bé tot allò relatiu al feixisme postmodern, a la marca Barcelona i tot això però pense que aquell programa de radio no era el lloc per teoritzar.
El director del Fòrum va respondre molt bé perquè Petit no va saber atacar. I això que criticar el Fòrum no és tan difícil. Només haver-li dit que al Fòrum hi participa Indra que està assassinant nens a l'Irak i prou, i el director d'aquesta no s'hauria pogut eixir.
Pense que a la radio el senyor Petit hauria d'haver sigut beligerant i fins i tot agressiu en les seves paraules i comentaris, al cap i a la fi es trobava d'avant del director d'un Fòrum organitzat per assassins. |
Re: Para López Petit y sus fans de Miles
|
per afrodita a |
11 mai 2004
|
que simplismo damiens! que reduccionismo mas inutil.las relaciones entre educación,conocimiento,reflexion,critica y redes de poder son mucho mas interesantes y nutritivas.si no fuese asi tu aun tendrias que hacerte monje pa saber leer, aunque no se si has avanzado mucho respecto a las doctrinas del medievo.
con todo mi voluntad pedagogica,animo chaval,la realidad te espera !! |
Re: Para López Petit y sus fans de Miles
|
per Una |
11 mai 2004
|
Damiens, a mi em plau molt aquest text de Nietzsche perquè penso que deixa on toca als profesors.
Afrodita, a vore si deixes un poc l'amor i et dediques més a la lectura. Si per a tu aquest text és 'simple' i 'reduccionista' hauries d'argumentar perquè, i no només descalificar. I una cosa, per mi Nietzsche sap llegir molt bé i penso tanmateix que va superar molt bé 'las doctrinas del medievo'. Descalificar és molt fàcil, pensar i argumentar una mica més costós, no Afrodita?
Eva, respecte al programa de ràdio penso que tens raó: el Petit i l'altre pareixien dos colegues discutint en la barra d'un bar.
Canya al Fòrum! |
Re: Para López Petit y sus fans de Miles
|
per afrodita a |
12 mai 2004
|
una, eres generosa ,no se si merezco tanta atencion y consejos por tu parte. tengo la memoria fatal, pero afrodita a pretende ser la novia petarda de mazinger z.
si el primer texto tiene el sello de garantia de calidad de nietzsche, callo y me someto al castigo que los dioses de la filosofia me sentencien. es broma.no pretrendía descalificar a nadie,solo que quiza lo que para mi es demasiado obvio,no es asi para todos.
en una cosa tienes razon casualmente, tengo que dejar lo del amor, que me esta matando. |
Re: Para López Petit y sus fans de Miles
|
per operari filo-aizkolari |
12 mai 2004
|
ah, la primavera...
cada petita cosa romàn feta llum per a que canti entre l'amor i la mort... heu vist quin dia tan preciós?
salut, amor, anarquia |
Re: Para López Petit y sus fans de Miles
|
per ? |
12 mai 2004
|
Damiens és del MAR? |
Re: Para López Petit y sus fans de Miles
|
per Farts del Mar |
12 mai 2004
|
No "?", no veus que aquest a desenvolupat al menys una idea, no gaire clara però..., i els del Mar nomès insulten i desprestigien a tot colectiu que no hagi estat a les seves escoles del Komosol stalinistes. |
Re: Para López Petit y sus fans de Miles
|
per Zaratrusta jjoe ARROBA telefonica.net |
12 mai 2004
|
(En defensa de Nietsche)
Mas o menos, el escrito dice esto:
1)El estado tiene predilección por promover la â��filosofÃaâ�?.
2) El estado promueve (comprando con un sueldo) a �sus� filósofos.
3) Un �filosofo� que trabaje de profesor, no puede luchar contra la mano que le da pan: el estado. Ni ser �creativo� y valiente.
Por consiguiente, López Petit, que trabaja de profesor en la facultad de filosofÃa, es un vendido y un mediocre profesor lacayo del â��Estadoâ�?... de las cosas.
Esto no lo dice Nietsche, lo dice Damiens a trabes de un escrito (copia) de Nietsche,
re-escrito en el año 2004. Obvio.
Tratar a los amigos de Miles de �fans� de López Petit, no solo demuestra el desconocimiento de Miles, sino un total desprecio a unos compañeros y a su proyecto autónomo de lucha, que solo, el resentimiento y las bajas pasiones (policiales, de Estado) no pueden esconder.
Penitencia para Damiens: leer las 252 PG. Del libro �El infinito y la nada. El quere vivir como desafió�, de S. López Petit y hacer una reseña para las paginas de Indy-Barcelona.
Un mes en una �suit� de Miles (siempre y cuando la asamblea de miles lo apruebe) para
que �incorpore�, encarne su verbosidad prestada.
Me ha salido un poco serio y siguiendo al �operari filo-aizkolari�...
PolifonÃa
Tambor, donde golpean, manos visibles invisibles del cuerpo.
Mentira la esperanza.
Nuestras manos saben creando la canción, nunca acabada.
(En Calanda, golpean a los tambores, hasta herirse) |
|
|