|
|
|
|
|
Notícies :: pobles i cultures vs poder i estats |
|
Bases Democràticas Galegas: autodeterminació per Galiza!!
|
|
|
per Pingaloca |
03 feb 2004
|
|
La lliure determinació dels pobles és el principi que ha unit a un conjunt de persones de la vida social, cultural i sindical gallega a impulsar les denominades 'Bases Democráticas Galegas'. Segons els promotors de la proposta, "davant el retrocés en l'exercici de drets i llibertats bàsiques, cada cop és més precís defensar el dret a l'autodeterminació i reconeixer el poble gallec com a únic subjecte o àmbit sobirà de decisió". |
La lliure determinació dels pobles és el principi que ha unit a un conjunt de persones de la vida social, cultural i sindical gallega a impulsar les denominades 'Bases Democráticas Galegas'. Segons els promotors de la proposta, "davant el retrocés en l'exercici de drets i llibertats bàsiques, cada cop és més precís defensar el dret a l'autodeterminació i reconeixer el poble...
Així mateix, la iniciativa aposta per una democràcia real i participativa, pel cessament de la retalla de llibertats, la plena normalització del gallec com a llengua pròpia de Galícia, un marc gallec de relacions laborals i els límits territorials de la nació gallega més enllà dels que estableix la Comunitat autònoma.
Entre els primers promotors de 'Bases Democráticas Galegas' hi figuren membres de l'executiva del sindicat CIG (sindicat majoritari a Galiza), professors universitaris, càrrecs del Comité d'empresa de RTVG, escriptors, filòsofs, historiadors, artistes i sociolingüistes. Amb tot, l'objectiu és articular una "força social" i un "projecte de resistència que se situi davant l'ordre existent". |
Mira també:
http://www.galizacig.com/
http://www.basesdemocraticasgalegas.org/
|
Comentaris
|
Re: Bases Democràticas Galegas: autodeterminació per Galiza!!
|
|
per carmen |
03 feb 2004
|
Endavant, i no us oblideu d'O Bierzo!
REPRESIÓN INSTITUCIONAL DOS COSTUMES GALEGOS NO BIERZO DO SÉCULO XV
A finais do século XV os Reis Católicos conseguiron facer realenga a vila de Ponferrada tras derrotar ao conde de Lemos. Esta actuación militar da Coroa castelá debe inserirse no proceso de "pacificación" do Reino de Galiza fronte á nobreza rebelde (Pardo de Cela entre outros). A intervención do poder real supuxo a expulsión do conde de Lemos do Bierzo así como a perda das súas posesiois nesta rexión estremeira, á vez o asentamento dunha nova casa señorial substituroria da anterior, os Marqueses de Vilafranca, emparentados cos señores de Benavente, ámbolas dúas casas inimigas dos Lemos e aliadas dos
RRCC, e tamén a asignación do corrixidor en Ponferrada como máximo representante da Coroa.
Pero a intervención decidida da Coroa axiña
afectou a toda a sociedade berciana. Comprobamos como houbo un interese especial por trocar incluso os costumes populares segundo os novos parámetros
castelaos.Así, trátanse de controlar as festas que se fan ao redor dos bautizos, os casamentos ou as
inauguraciois dos fogares, baseándose nos muitos
gastos e nas inimizades que se orixinan nelas. Razois estas para que os órganos e os oficiais reais dictaran as limitaciois correspondentes. Entre estas salientamos a obriga de non convidar a máis de 6 compadres ou comadres, e tamén respecto da duración das festas quenon poderían superar 1 día. A quen incumprise estas prohibiciois sería obxecto da preceptiva pena, 10000 maravedíes ou desterro da Galiza durante 2 anos.
Pola cantidade de documentación castelá emitida sobre esta problemática ao longo do século XVI podemos ben deducir que os incumprimentos destas ordes reais foron constantes por parte dos bercianos. A título de exemplo, o concello de Ponferrada regulou o tema a través da correspondente Ordenanza de Vodas (1537), baixo a presidencia do Corrixidor real. Nela indícase que "habla en lo que toca al reino de Galizia, por la vecindad questa villa e tierra tienen, de donde se a recrecido e redundado en ella la dicha
costunbre, hordenaron e mandaron (...)". Esta
ordenanza reduce as penas a 2000 mr. para os
anfitriones e a 600 mr. para os convidados. Pero aínda así os bercianos seguiron incumprindo esta normativa represora xa que a problemática permaneceu nos debates dos plenos do reximento ponferradino.
Una neta d'una galega del Bierzo. |
|
Re: Bases Democràticas Galegas: autodeterminació per Galiza!!
|
|
per del passat al present |
03 feb 2004
|
O Bierzo é hoxe en día unha rexión composta por varias comarcas (Bierzo Baixo, Bierzo Alto, Ancarés, Forniella, La Cabrera). Neste territorio fálase alén de español ou castelao, galego a occidente e leonés en La Cabrera, Forniella e Ribas de Sil. Porén apenas o Castelao é oficial, e o galego goza dun ténue recoñecemento no estatuto de Castilla y león gracias a unha recente reforma do mesmo. O leonés por seu lado non ten nin ese mínimo recoñecemento, sendo tamén victima, xunto co galego, do menosprezo e desleixo das autoridades da Junta de Castilla y León.
A ningunha persoa con dous dedos de frente lle gustaría ver caer abaixo o Castelo de Ponferrada, ou as casas da Cidade de Vella de Vilafranca do Bierzo, ou que, por exemplo, nas Médulas de construise unha lixeira aproveitando os buraquiños que nos deixaron xa feitos os romanos, e muito menos que algún político propusese isto. Pero por outra banda estamos permitindo que un elemento esencial para a cultura, como a lingua, estexa sendo maltratado, desprezado, e pisoteado polos responsábeis culturais e por muitos políticos. O é que por casualidade é así que algúns coidan que se democratiza a cultura, maltratandoa?
O Bierzo é unha rexión trilingüe, e ese feito é incontestábel desde o punto de vista da ciencia, neste caso da ciencia lingüística, ademais ese factor non supón, ao contrario do que algúns pensan, perigo ningún para a integridade territorial desta comunidade. Si supón un perigo as políticas uniformizadoras e excluíntes vindas de alén Manzanal. Ou é que acaso aínda pensan algúns que fronteiras lingüísticas e fronteiras político-administrativas han de coincidir? Cantos direitos das persoas, cantas leis e cantos acordos internacionais pensan violar para acadar ese fin? É que aínda non se deran de conta que os territorios, estados ou países monolingües cóntanse cos dedos dunha man?. Será que eles pretenden, nos tempos en que dominar varias linguas é un ideal, impornos un monolingüismo cateto e empobrecedor?
Vamos renunciar á nosa posición de privilexio xeográfica e cultural por mor de ideas uniformizadoras cociñadas nas gabinetes gobernamentais de Valladolid? Vamos renunciar a crear bens culturais en galego e en leonés, con a riqueza e postos de traballo que iso poder darnos? E a desenvolver as nosas linguas e culturas (linguas, todas as tres) que no fundo e contribuir ao desenvolvemento persoal das persoas que falan esas linguas?
Canto tempo haberemos de esperar para que se faga unha lei de linguas de Castilla y León, acompañada das medidas legais e institucionais necesarias para desenvolver o uso de galego e do leonés en Castilla y León?
Durante canto tempo a Junta e os partidos autonómicos e os medios de comunicación (salvo contadas e honrosas excepcións de algúns individuos, partidos e medios de comunicación social) vannos seguir considerando estranxeiros na nosa propria terra, ou invasores, etc, como xa se ten escuitado durante demasiados anos? Canto tempo teremos de esperar para que se nos restitúan os nosos direitos lingüísticos?
Alberto Gómez é Presidente da Asociación cultural Fala Ceibe. |
|
Re: Bases Democràticas Galegas: autodeterminació per Galiza!!
|
|
per le-galiza |
04 feb 2004
|
|
Nunca mais pp en Galiza! |
|
Re: Bases Democràticas Galegas: autodeterminació per Galiza!!
|
per Antón
antongrv ARROBA ozu.es |
05 feb 2004
|
Quien no entienda y le interese el artículo de opinión que me pida una traducción.
Gracies!!!
Nos tempos que corren na Galiza, iniciativas coma esta marcam o caminho a seguir.
Pareceme muito importante que a contrucçom nacional começe dende abaijo, dende pessoas a título individual e agentes sociais. Num tempo no que as intituçoms espanholas e os seus organos de decissom na CAG móstranse, se cabe, cada día maís obsoletos e inútiles, a vertebraçom do povo galego tem que agromar de nós mesmos. Estamos faltos, de seguro, dumha alternativa real no seu jogo democrático. O giro autonomista do Bloque parece facerse cada día máis palpavel, pero longe de ser umha barreira, temos que façer desta mutilaçom secular um pulo para as nossas aspiraçoms como povo. A alternativa popular a inoperancia dum jogo nunca aprovado na Galiza (Galiza dijo nom a Constituiçom Espanhola) tem que ser o eixo da nossa resposta. Sem esta forza única nunca poderemos tratar ao Estado Espanhol de "Tú a Tú" Espelhos nos que mirarse há muitos. A Revoluçom Zapatista e umha boa mostra de que no exercicio da autoorganizaçom vectorízase um processo de aprendizagem e superaçom individual e colectiva de inquestionavel e irrenunciavel valor. Máis cerca, em Eukal Herria, a Esquerda Abertzale e o trabalho aglutinador feito em iniciativas como as de Lizarra-Garazi ou a máis cercana no tempo de Bergara som tamén clarificadoras alternativas.
O trabalho de construir o nosso espaço tem que implicarnos a tod@s. A Democracia Participativa que se nombra nas Bases é a única Democracia. E a CAG respóndenos com governos "para o povo pero sem o povo". Galiza pois, esperta dende abaijo, e a classe política nom sabe dar resposta a um sujeito que começa a deijar ao lado o "Minifundismo Pangalaico" autoorganizándose em Plataformas contra as marés pretas, contra as descargas de Carbóm, contra as subas das tarifas do bus urbán (num concelho nomeadamente socialista, por certo) ou em Casas Encantadas que renacem dós cascotes.
Por tudo isto e dende a esperança.. |
|
|
