Imprès des de Indymedia Barcelona : http://barcelona.indymedia.org/
Independent Media Center
Calendari
«Juliol»
Dll Dm Dc Dj Dv Ds Dg
          01 02
03 04 05 06 07 08 09
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            

No hi ha accions per a avui

afegeix una acció


Media Centers
This site
made manifest by
dadaIMC software

Veure comentaris | Envia per correu-e aquest* Article
Notícies :: globalització neoliberal : educació i societat : pobles i cultures vs poder i estats : sexualitats : dones
Acerca de los falsos dilemas II.- Más dudas que respuestas.
19 mar 2013
En el texto que publicamos sobre los "falsos dilemas en los movimientos sociales y alternativos" (http://barcelona.indymedia.org/newswire/display/463499/index.php), se han vertido diferentes opiniones que nos hubiese gustado responder, no con soluciones que no tenemos, pero sí con más dudas. No lo hemos hecho porque no hay posibilidad de añadir más comentarios, y aunque tampoco queremos crear un debate en una web de contrainformación como esta. sí que nos parecía necesaria una continuación, para que además, esta web sea también de contra-formación.
1330730674.jpg


Sobre los comentarios, agradecemos las palabras de "uno del guinardó" y perseguimos e insistimos en ese intento.

"Un buen libro", nos recomendaba una publicación de Maria del Prado Esteban. Qué decir de ella…, no es una de las "feministas" de "nuestra cabecera", a parte de que tampoco nos parece muy consciente en cuanto a algunas de sus opiniones. Otras podríamos compartirlas, aunque seguramente no las plantearíamos desde el lugar que parece que ella las expone. No necesitamos complacer a los hombres, salvo que ese sea nuestro deseo. Ella parece que ha encontrado el suyo, aunque en nuestra opinión comete un grave error y dificulta mucho más nuestra lucha, que no es tanto por la igualdad, como para acabar con el juego de opresiones que nos impone el patriarcado y su capital.

1328143588.jpg


Nos cuesta hablar sobre lo que dice Maria del Prado Esteban, especialmente cuando se deja seducir por la voz de su maltratador amo. Precísamente se cumplen 7 años de los graves sucesos de San Salvador Atenco, algo que a muchas nos golpeó en lo más íntimo y nos hizo revivir difíciles experiencias. El Estado mexicano, en palabras del gobierno de la República, negó durante mucho tiempo los hechos. Negó algo que no podía ocultar, y colaboró hasta las últimas consecuencias con los asesinos y torturadores. No sólo fueron torturadas sexualmente un grupo de mujeres, sino que fueron coaccionadas, amenazadas y perseguidas para que retiraran sus denuncias. A veces la fortaleza nos crece por dentro como la única manera de sobrevivir. Hace unos días, y después de utilizar los recursos más indignos para no llegar a la comisión de derechos humanos, el estado méxicano reconoció públicamente, aunque con la boca pequeña, las torturas sexuales proponiendo un acuerdo de "buena voluntad" que nunca estuvo dispuesto a cumplir, ni tampoco era lo que reclamaban las mujeres torturadas. Así es el patriarcado, hace ver que escucha, pero no oye. Insiste y repite lo que sabe que queremos escuchar, para hacer luego todo lo contrario.

No le pediríamos a Maria del Prado lo imposible, pues lógicamente es imposible hablar con ninguna de las mujeres asesinadas. Lo de Ciudad Juárez, no es ni remotamente la situación más grave. Sólo encontramos lo que queremos encontrar y Prado Esteban, al Igual que Félix Rodrigo, jamás han querido ver feminicidio alguno. Como pequeña muestra, en una de sus webs, aparece la máxima de uno de los filósofos clásicos más grotescos de la historia: Sócrates. La frase de cabecera lo explica todo y abunda en algo que ya habíamos comentado sobre "el hombre como medida de todas las cosas":
“La Filosofía es la búsqueda de la verdad como medida de lo que el hombre debe hacer y como norma para su conducta”.

Pero vamos a dejar a Maria del Prado y de nuestros dolores de vientre, sólo ella sabrá el porqué de su negación y no queremos entrar en especulaciones. "Alejandromagno" ha elegido un nick muy interesante, pues a su dimensión magna le acompaña el "andros". El inconsciente siempre nos ayuda a hablar por nosotras y "Alejandromagno" nos pregunta algo para lo que él seguro que ya tiene respuesta: "¿Si la "divina proporción" hubiese tomado como referencia las medidas de la mujer habría sido más harmonioso el camino hasta aquí?"

1338956067.jpg


"Alejandromagno" nos confunde. Seremos como somos, pero no adivinas. Podemos hablar de lo que conocemos y lo demás tiene más que ver con nuestros deseos que con lo sucedido, pues nada de lo que él pregunta ha pasado. Cuando apareció la "divina proporción", la mujer contaba más bien poco. De hecho se inspira en la etapa clásica en la que la mujer es ya una anécdota al lado del hombre. No en vano la cultura occidental, surge de ahí, y lo que no cabe ninguna duda es que "de aquellas tormentas, estos barros…" Si hubiese sido de otra manera, quién sabe…, pero si hablamos de hacer las cosas de otra manera, ni tan siquiera podemos decir que hubiésemos llegado hasta aquí y ahora, sino a un aquí distinto. Más harmonioso, ¿por qué? ¿Es sólo tarea de la mujer crear harmonía, o es tarea de todas las personas?

Dice "Alejandromagno" que nosotras "parimos el patriarcado", y a partir de ahí nos quiere llevar de paseo a convocatorias "exclusivas" con las que podemos sentir ciertas complicidades, pero que tampoco compartimos por la forma en que se realizan, y que como ya hemos explicado en otros textos, se han convertido en espacios para no pasar la noche sola y tener sexo. No nos parece mal que sea así, lo que no compartimos es que se haga pasar por proyecto político algo que tiene que ver con el ocio y con una deriva burguesa que hace suya la interpretación de la libertad sexual distorsionándola y confundiendo su finalidad.

Sabemos que no te estamos respondiendo, pues cuesta hacerlo cuando alguien sabe que nos insulta al decir que "nosotras parimos el patriarcado" y lo expone sin argumentos y porque le sale de sus genitales. Sabemos que cuando dices eso, quieres hacer daño, pero ya no puedes. Antes de señalarnos a nosotras, deberías de mirarte al espejo y ver detenidamente el reflejo de tu imagen. Como comprobarás, para la harmonía se necesitan todas las partes y ninguna más que otra. No somos más responsables que tú, ni tenemos que jugar un papel más conciliador para que la harmonía fluya. Si a ti no te interesa, no la reclames, ni divagues con nosotras sobre ella. De la misma manera que no nos acercamos a la gente donde no somos bien recibidas, no queremos que esa gente venga a nuestros espacios, y aunque nosotras no somos especialmente partidarias de los espacios exclusivos, entendemos perfectamente que son necesarios mientras sigan habiendo hombres o mujeres que los cuestionen y nos cuestionen por ello. Para que esos lugares se abran, primero tienen que ser reconocidos. Es una enorme estúpida contradicción hablar de "inutilidad" de ese tipo de eventos, para luego reclamar participar de ellos. Es como si únicamente la presencia de "hombres", diese sentido o pusiese en "el camino", a las cosas que "sinsentido" dicen que hacemos las mujeres. ¿Qué tal si empezáis por dejar de menospreciarnos y despreciarnos de una vez…? Vosotros os habéis equivocado demasiado a menudo, ¿nos dejáis que podamos asumir solitas nuestros errores? Abandonad esa actitud paternalista que os puede. Respetadnos. Dejad de querer enseñarnos siempre cómo se deben de hacer las cosas. Entendemos que os pedimos mucho, pero sólo así podremos luchar juntos y juntas contra el patriarcado, no reafirmándolo, sino debilitándolo. Cada vez que aceptéis y reconozcáis un espacio exclusivo, ese patriarcado que nos ha minado por dentro, se vuelve más frágil y cede.

1327627735.jpg


La persona que se identifica con un doble signo de cierre de interrogación, comenta que sigue teniendo "las mismas dudas que antes de empezar el texto". Esperamos que se lo haya acabado de leer. Nosotras no escribimos para aclarar las dudas de nadie, y tampoco las tuyas. Antes de pasar a las preguntas, una de las cuales es casi calcada a una de las que plantea "Alejandromagno", quisiéramos decirle que no es un acertado comienzo calificar a la ignorancia de humilde. La ignorancia puede ser de muchas maneras, pero para nada humilde y se nota en tus preguntas que la humildad no es una de tus cualidades más destacadas. No decimos que no lo seas, sino, lo mismo que nos pasa a nosotras, no es la que más te luce.

Como hombre no estás limitado en la lucha contra el patriarcado y lo sabes. Es por tanto una pregunta retórica. Desde el feminismo se ha dicho siempre, que no es sólo una lucha de mujeres. Eso no significa que debamos ir juntas y juntos si no queremos, y plantearnos cuando queremos hacerlo conjuntamente. Si no os apetece, no pasa nada. Nosotras seguimos. La lucha contra el patriarcado no se hace desde el acceso a los espacios exclusivos, eso es algo que también lo sabes. De hecho, esa lucha que parece que tantas ganas tenéis de librar, la lleváis encima y no os la quitáis ni para dormir. Hasta os ducháis con ella. Vuestra cansina insistencia para entrar en los lugares que decidimos encontrarnos sin hombres heteronormativos, es una clara demostración de que luchar contra el patriarcado os interesa muy poco. Más bien estáis siempre dispuestos a colocar vuestra banderita patriarcal en cualquier lugar.

Otra cuestión que preguntas es que si puedes participar si actúas desde una sexualidad diferente a la heterosexual, aunque no la tengas verdaderamente. De nuevo haces otra pregunta retórica. No son reuniones para perfeccionar la interpretación. Hablamos de cómo nos sentimos y desde luego alguien interpretando su drama personal, no es muy divertido para las demás. Suponemos que a los congresos exclusivos para militantes de partidos que acaben en "ista", no deben despertar ese curioso interés obsesivo para entrar. Tampoco te imaginamos interpretando el papel de cualquier afiliado a una ideología acabada es "ista", para tener acceso a ellos.

Me parece que el ejemplo es lo suficientemente "gráfico" como para responder a tus dos posteriores preguntas igualmente retóricas, que a nuestro entender no pretenden aclarar nada, sino seguir removiendo tú (vuestra de algunos) ciénaga mental. No es habitual que demos consejos, pero al notar ciertas curiosidades coincidentes entre diferentes personas que han intervenido, nos atrevemos a hacer una propuesta que nos parece que os podría interesar, y que se orientaría en ese punto de comienzo de lucha contra el patriarcado.

1334107006.jpg


Se nos ocurre que a todos aquellos hombres que tenéis interés, curiosidad, deseo de participar en esos espacios exclusivos, os juntéis en vuestro propio espacio exclusivo y os miréis a los ojos, os deis las manos, os acariciéis la cara. Deslicéis uno de vuestros dedos (a elegir) sobre los labios del otro y habléis un ratito de vuestras cosas. No nos referimos a fútbol, partidos políticos, películas, cómics o drogas favoritas. Tampoco se trata de hablar de mujeres, del trabajo, ni de coches o programas televisivos… ¿Difícil no…? Seguro que alguno se lanza con alguna teoría conspiranoica, o metafilosófica…, tampoco vale. Quedan excluidas conversaciones sobre vuestros estudios, aunque sean de tesis, doctorados o licenciaturas. De informática, programación, software libre o comercial, sistemas operativos, etc…, ni hablar. Y lo mismo de música, grupos de rock, aparatos de sonido, imagen u otras tecnologías. Sabemos que muchos al no tener hijas o hijos, lo vais a tener más complicado…

Genial, no!

Pues en esa incertidumbre a ver que se os ocurre. Si alguien dice algo que consideréis que tiene mérito, le podéis dar un beso. Hay que aclarar que lo podéis hacer en parejas, en tríos o en grupo, que no seáis más de seis. El beso se lo podéis dar en donde os parezca. Si la persona que lo recibe siente una agradable sensación, puede devolver un beso en la misma forma que lo recibió. Si su reacción también es placentera, pueden seguir con los besos a su gusto…

Eso mismo lo podéis hacer acariciando mutuamente partes de vuestro cuerpo…

Si lo habéis hecho por parejas, se puede solicitar el cambio de pareja, pero os aconsejamos que es mucho mejor y efectivo en grupo.

Después de esa experiencia repetida varias veces, si queréis podéis venir a explicarla aquí y nos contáis si con ella habéis favorecido el patriarcado. Nos parece que esa es la mejor manera de satisfacer vuestras dudas y salir de la ignorancia. No somos maestras de nada, ni de nadie como para enseñar. Mejor que lo experimentéis vosotros mismos y saquéis vuestras conclusiones, sin que alguna "mala" mujer distorsione vuestras emociones.

No sabemos si con esta nueva aportación, hemos podido aclarar dudas. De lo que sí que estamos seguras, es que hemos dado herramientas para que vosotros, los hombres con dudas, las resolváis por vosotros mismos sin querernos ayudar. Si alguien necesita ayuda, no somos nosotras precisamente. Nosotras estamos en lucha… ¿Y vosotros? (no vale responder que nosotras no os dejamos, eso es mentira y se os caerá a trozos la… nariz)

tumblr_lw81y8xV7W1r7shwdo1_400.jpg


Agradecemos a todos y todas y a quienes transitan entre ambas, vuestras valiosas aportaciones. Con ellas vamos aprendiendo, construyendo y descubriendo que los falsos dilemas son una constante entre quienes, desde los espacios de los movimientos sociales, no les interesa que nada cambie, sólo ser protagonistas un ratito más, y si viene a cuento, retozar con quien se haya quedado fascinadx con su retórica provocativa e irreverente del no vamos a ninguna parte (que no sea la cama).

This work is in the public domain

Comentaris

Re: Acerca de los falsos dilemas II.- Más dudas que respuestas.
20 mar 2013
Primero decir que agradezco y valoro sinceramente este post.

1) Empezando por lo más puntual y fácil. No creo que de ningún modo nadie pueda desacreditar la obra de alguien por tener en su página web una frase de un filósofo griego que usaba la categoría "hombre" para hablar del ser humano. Hay tres opciones: 1) No citarla; 2) Citarla cambiándola, diciendo "ser humano"; 3) No citarla. Para mí quien queda desacreditad@ es quien plantea ese descrédito. Por ejemplo, dejo aquí textos de la obra de FRM:

http://es.scribd.com/doc/128270939/Libertad-Constituyente
http://www.scribd.com/doc/119837731/Felix-Rodrigo-Mora-El-Parlamentarism
http://www.scribd.com/doc/119819895/Felix-Rodrigo-Mora-Tesis-sobre-la-li
http://www.scribd.com/doc/119836352/Felix-Rodrigo-Mora-Los-25-puntos-del
(De este último: "19. La participación de las mujeres. Haciéndose cargo de tareas de la mayor responsabilidad y dificultad, en la pugna por la verdad y en los combates por la libertad, es imprescindible para alcanzar resultados concluyentes. Por tanto, hay que contestar al régimen neo-patriarcal que el feminismo de Estado y el izquierdismo han urdido para aherrojar a las féminas. Hombres y mujeres deben estar unidos, amarse y respetarse en pie de igualdad, compartiendo las tareas de la transformación integral del orden constituido, sin sexismo de uno u otro tipo.")

2) Parece que das a entender que Prado Esteban ignora las atrocidades cometidas contra las mujeres. No sé de donde se saca esa idea.

3) Decís que no necesitáis complacer a los hombres, salvo que ese sea vuestro deseo. Pues el de Prado sí lo es. Complacer a los hombres y a las mujeres. Eso es más que básico, son los principios y los fundamentos de lo revolucionario y ético, querer ser buen@ con l@s demás, querer aportar bien, complacer a l@s demás (en el sentido libre, no sumiso)... Por ese compromiso y deber moral y vital asumido queremos acabar con el Estado-Capitalismo, el Patriarcado y la dominación y el maltrato en general, porque apostamos por el bien y las potencialidades de la humanidad.

Eso de "complacer si es nuestro deseo" suena a resentimiento (lo digo honestamente, sin mala intención). Siento que haya resentimiento y creo que tendría que haber la voluntad de sanarlo.

Para reforzar esto que digo, comparto una crítica de Prado Esteban y otra compañera de una campaña "feminista" lanzada por una marca de lencería:

http://prdlibre.blogspot.com.es/2012/05/las-nuevas-tablas-de-la-ley-para

4) Voy a poner de ejemplos un par de momentos en los que me he sentido discriminado por ser hombre debido al sexismo que puede llegar a contener el feminismo:

4.1) En una presentación de colectivos, un grupo de reparación y bricolaje exclusivo de mujeres se presentó explicando que "los hombres, en el bricolaje, nos comportamos de éste modo y del otro...". Pues yo pensé, "¡iros a la mierda!". ¿Cómo que "los hombres"? Pues yo soy un hombre y no voy de machito sobrado y prepotente por la vida, y menos haciendo bricolaje. Me gusta escuchar y mirar a mis amig@s, compañer@s y desconocid@s a los ojos. Eso de "los hombres..." y "las mujeres..." es sexismo puro, sin más.

4.2) En un momento dado, alguien cuestionó (con buenas maneras, por cierto) el hecho de los grupos exclusivos. Las chicas respondieron a la defensiva, diciendo que "ya estábamos los hombres cuestionándolo todo y diciendo qué se puede hacer y qué no". Pues nadie le estaba diciendo a nadie qué se podía hacer y qué no... Y, ¿cuestionarlo todo? ¡Por supuesto! Por supuesto que podemos y debemos cuestionar todo lo que hacemos nosotr@s mism@s y l@s demás. Cuestionar no significa "cuestionar desde la autoridad", sino cuestionar desde las capacidades de raciocinio que compartimos hombres y mujeres.

Tengo que decir que creo que no estoy resentido por eso, y que quiero contribuir siempre que encuentre la ocasión al buen diálogo y acercamiento sobre todas estas importantes y vitales cuestiones.

5) Con mis amigos (hombres) nunca hablo de los tópicos señalados en el plan que se supone. Tampoco me doy besos en plan apasionado, salvo alguna vez de fiesta. No entiendo por eso porqué esto tiene que tener tanto que ver con el Patriarcado como dominación o privilegios de unas personas sobre otras.


Que viva el amor, sexual y no, entre hombres y hombres, mujeres y hombres y mujeres y mujeres. Y que nadie le tenga que decir a nadie como éste tiene que ser.


Saludos
Re: Acerca de los falsos dilemas II.- Más dudas que respuestas.
20 mar 2013
Que viva la Revolución y el mundo nuevo que llevamos en nuestros corazones, que será obra conjunta de hombres y mujeres o no será.
Re: Acerca de los falsos dilemas II.- Más dudas que respuestas.
21 mar 2013
También hay niños y niñas, y quienes todavía no saben lo que van a ser, y otras que fueron y volvieron entre esos dos lugares que son hombre y mujer, y que no son los únicos.

También hay quien se quedó en medio, a veces vistiéndose por arriba y otras por abajo.

El mundo es complejo para reducirlo a su mínima expresión, y la revolución tiene demasiados colores para quedarse con el blanco y el negro.

Empecemos a pintar y a vivir la complejidad de ese mundo, tal y como nos digan los corazones. Es por eso que lo llevamos ahí dentro. Durruti lo sabía porque entendía de revoluciones...
Re: Acerca de los falsos dilemas II.- Más dudas que respuestas.
22 mar 2013
Audio: Prado Esteban, presentació del llibre "Feminicidio o auto-construcción de la mujer" a Alberic, València, el 7 de març de 2013:

http://prdlibre.blogspot.com.es/2013/03/blog-post.html

Ja no es poden afegir comentaris en aquest article.
Ya no se pueden añadir comentarios a este artículo.
Comments can not be added to this article any more