Envia per correu-e aquest* Article
Notícies :: criminalització i repressió
CPT: «Este protocolo contra la tortura puede ser muy eficaz, pero también un fraude».
per Stoptortura	25 abr 2006
La Coordinadora para la Prevención de la Tortura ha recibido con cautela la decisión del Gobierno español de ratificar el Protocolo Facultativo de la ONU. A su juicio, se trata de un instrumento que puede ser «muy eficaz» si se hace buen uso del mismo, pero alerta sobre los riesgos de «fraude» que también puede conllevar.
Tras la ratificación el martes por parte del Estado español del Protocolo Facultativo de la Convención de Naciones Unidas contra la Tortura, integrantes de la Coordinadora para la Prevención de dicha práctica comparecieron ayer para alertar sobre el riesgo de que también éste se acabe convirtiendo en «otro papel mojado que no tiene ninguna validez». En una rueda de prensa celebrada en Bilbo, Julen Arzuaga, miembro del Observatorio de Derechos Humanos de Euskal Herria, compareció junto a Alaitz Jauregi (Torturaren Aurkako Taldea), Carlos Hernández (Salhaketa), Estanis Etxaburu (Etxerat), Arantxa Zulueta (Eskubideak Abokatuen Elkartea) y Txusa Etxeandia (Gurasoak) para dar cuenta de la valoración sobre la decisión del Gobierno de Madrid. Indicó que los organismos que trabajan por la prevención y erradicación de la tortura creen que el Protocolo Facultativo puede ser un instrumento «interesante» en esta línea. «Pero decimos ‘puede ser’, porque vemos también que hay riesgos», puntualizó Arzuaga. Tras la firma y posterior ratificación por parte del Gobierno español, la Coordinadora recordó que «lo más importante» es la puesta en funcionamiento de dicho Protocolo. Y es en este contexto donde realmente perciben «muchas posibilidades de que se dé un fraude». Y es que el Protocolo de la ONU establece un sistema preventivo de visitas regulares sin aviso previo a centros de detención y cárceles de los estados miembros y que serán llevadas a cabo por «expertos de organismos nacionales e internacionales de carácter independiente». Pero Arzuaga explicó que «nos preocupa mucho cómo se va a poner en marcha el mismo, porque la verdad es que el diseño del protocolo se deja en manos de los estados y creemos que hay posibilidades de que ahí se dé un fraude». Ese «miedo» a que finalmente no se consiga erradicar la tortura en el Estado español guarda relación directa con los datos que maneja la propia Coordinadora. Y pese a que el ministro español de Asuntos Exteriores, Miguel Angel Moratinos, recalcaba el martes que el Estado español «está en la vanguardia de la lucha contra la tortura», Arzuaga recordó que el año pasado se denunciaron casi 800 casos de estas prácticas en el Estado español; más de 50 eran ciudadanos vascos detenidos bajo el régimen de incomunicación. También hicieron hincapié en que el ex relator Theo Van Boven, en una de sus recientes visitas a Euskal Herria, evidenció que no se había dado ningún paso en la dirección que él marcó con sus recomendaciones. «Lo de Van Boven quedó en papel mojado, y tenemos miedo a que pueda llegar a ocurrir lo mismo con el Protocolo. Bien utilizado puede ser muy eficaz, pero si no se aplica y acaba convirtiéndose en otro papel mojado no tiene ninguna validez», dijo Carlos Hernández. Tortura ezabatzeko neurriak egon badaude Estatu espainoleko 41 elkarte biltzen dituen Torturaren Prebentziorako Koordinadorak antolatuta, otsailean jardunaldiak izan ziren Bartzelonan; eta atzo, torturak ezabatzeko hantxe ateratako ondorio nabarmenak gogorarazi zituzten. Orotara, 16 puntutan adostu ziren, eta nazioartetik eman gomendioak horietan aintzat hartuta daudela azaldu zuten. Nolanahi ere, lau neurri aipatu zituzten atzo. Lehenik, zera esan zuten: «Estatuko agintari eta erakunde gorenek tortura eta tratu krudel nahiz iraingarri guztien debekua berretsi beharko dute jendaurrean eta ofizialki, eta Espainiako Estatuan fenomeno hori noizbehinka baino maizago gertatzen dela onartu beharko dute». Gainera, Segurtasun Indarrek atxilotutako pertsona orori ondorengo eskubideak «berehala eta eraginkortasunez» bermatzen zaizkiola ziurtatu beharko dela esan zuten: deklaratu aurretik konfiantzazko abokatuarekin biltzeko eskubidea, konfiantzazko medikuek osasun-azterketa egiteko eskubidea, eta atxilotuaren senide eta lagunei atxiloketaren berri ematea, atxilotze-lekua, osasun-egoera eta egoera judiziala zehaztuta. Inkomunikazioa Hirugarrenik, inkomunikatuta edukitzeak eta espetxeko bakartze-erregimenak torturatzeko eta jarduera hori zigorrik gabe geratzeko baldintzak sortzen dituztela gaitzetsi zuten. Tortura «gertaera sistematikoa» bihurtzen dute horiek. Salbuespeneko tresna horiek berehala ezabatu beharra aldarrikatu zuten, horiek erabili eta babesten dituzten lege eta auzitegiak bezala; Auzitegi Nazionala, adibidez. Tortura eta antzekoak jasan dutenek laguntza eta ordain egokiak jaso behar dituztela ere esan zuten. Hala nola, kaltea aitortzea, kalte-ordainak ordaintzea, beren egoera pertsonal berriak eragin beharrei erantzutea eta halakorik berriz jazoko ez dela ziurtatzea. «Espainiak hitzetatik ekintzetara pasatu behar du torturaren auzian». Espainiak NBEren protokoloa berretsi izana baikortzat duten arren, urratsen zain daude torturaren aurkako elkarteak Nazio Batuen Torturaren Aurkako Aukerazko Protokoloa berretsi zuen herenegun Espainiako Gobernuak. Protokoloa sinatu eta ia hiru urte eta erdira berretsi zuen protokoloa Espainiako Atzerri ministro Miguel Angel Moratinosek, New Yorken. Torturaren Prebentziorako Koordinakundeak gustura hartu du neurria. Protokoloa sinatu zuenetik hura berrestearen eske zebilen, eta aurrerapausotzat du bigarren sinadura. Baina tentuz hartu du berria. Paperetan idatzitako asmo onak gauzatu egin behar direla ohartarazi du. «Hitzetatik ekintzetara» pasatu behar duela Espainiak torturaren auzian. Tortura benetan ekiditeko neurriak hartu behar dituela. Eta sinadurak ez duela hori bermatzen uste du. Espainiak berretsitako Protokoloaren arabera, Nazio Batuen Erakundeko (NBE) ordezkariek edozein unetan egin ahalko dituzte bisitak espetxe zein polizia etxeetara, aurrez abisurik eman gabe. Estatu bakoitzak tortura kasuak aztertzeko baliabideak sortzea ere aurreikusten du. Baina asmo horiek egia bihurtzeko hirugarren urrats bat behar dela ohartarazi dute Torturaren Prebentziorako Koordinakundeko kideek. Izan ere, pausoa izan daitekeenak «iruzurrerako arriskua» ere baduela uste dute. Hala azaldu du Julen Arzuaga Giza Eskubideen Euskal Herriko Behatokiko kideak, Alaitz Jauregi Torturaren Aurkako Taldeko kidearekin, Carlos Hernandez Salhaketakoarekin, Arantza Zulueta Eskubideak Abokatuen Elkartekoarekin eta Gurasoak taldeko Txusa Etxeandiarekin eginiko agerraldian.Espainiako Gobernuak NBEko torturaren aurkako protokolo guztiak sinatu izan dituela eta Espainia «torturaren aurkako borrokan abangoardian» dagoela esan zuen herenegun Moratinosek, tortura galarazteko konpromisoa erakutsi nahian. Hitz horiek kezka eragin diete Koordinadorako kideei. Izan ere, sinadurak sinadura, Estatuko 41 talde biltzen dituen Koordinakundeak iaz eginiko txostenean 500 tortura salaketa jaso zituen; 50, Euskal Herrian. Eta NBEko errelatore ohi Theo Van Bovenek Espainiari eginiko gomendioak ez zituen aintzat hartu. Hargatik dago mesfidati eta hargatik ikusi nahi ditu urrats zehatzak.NBEk estatu bakoitzaren esku uzten du protokoloa gauzatzeko eskumena. Espainiak urtebete izango du torturaren aurkako plana zehaztu eta batzordeak eratzeko. Batzordeak nork, nola eta zertarako sortu, Gobernuaren esku dago. Beraz, Koordinadoraren ustez, hemendik aurrerako urratsek erakutsiko dute Protokoloa berretsi izana «benetako urratsa edo itxurakeria hutsa, iruzurra izan den».
This work is in the public domain

Ja no es poden afegir comentaris en aquest article.
Ya no se pueden añadir comentarios a este artículo.
Comments can not be added to this article any more