Per tiu ĉi artikolo oni intencas klare enkonduki la signifon de la esprimo Revolucia Sindikatismo, kaj ankaÅ klarigi kial Ä?i havas tute kontraÅan signifon al la sindikatismo nuntempe uzata de la mezgrandaj “laboristajâ€? organizaĵoj.
Por komenci jenas mallonga difino: La revolucia sindikatismo estas la komuna batalado de la laboristoj kontraÅ kapitalismon, kaj la Ä?enerala defendado de la ekonomiaj interesoj de la laborista klaso.
Klasa movado
Ni konstatu, ke temas pri komunaj interesoj kaj batalado de la laboristoj. Do, ni priparolas movadon de konkreta socia klaso, la laborista. Pro tio, ni ankaÅ devus aldoni al tiu ĉi revolucia movado la studentojn kaj la senlaborulojn, ĉar malgraÅ tio ke ili ne vivtenas sin rekte per sia laboro, ili suferas similajn viv-kondiĉojn kaj dependas de iu laboristo aÅ Å?tata helpo.
Konstruado de nova socio
Jam estas dirite, ke la klara celo de la revolucia sindikatismo estas la defendo de la ekonomiaj interesoj de la laborista klaso. Sekve, kvankam Ä?i ne preterlasas la okazon peti pli bonan situacion en la kontraÅ-salajra laboro kaj la kapitalisma konsumado, la ĉefa strebo de la sindikatismo estas la abolo de la laborado kontraÅ salajro kaj de la privata propietado. Tial, ĉar Ä?i opinias la salajron kaj la propietadon la ĉefa fonto de la ekonomia malegalegco kaj maljusteco en nia socio. Tiu forigado de la salajro kaj la propietado postulas konstruadon de nova socio bazita je solidareco. En tiu ĉi estonta socio, ĉiu individuo devos kontribui laÅ siaj kapabloj kaj ricevi laÅ siaj bezonoj. Tiun ĉi socion, kiun devas krei la liberiÄ?intaj laboristoj, oni nomas Libereca Komunismo aÅ Anarki-komunismo.
La sindikatoj
EvidentiÄ?as, ke la revolucia sindikatismo, unue serĉas estigi komunan konsciencon en la proletaro, kaj asocieman spiriton inter la laboristoj. Tiu ĉi asociemo kaj bezono asocii manifestiÄ?as en la apero de grupoj kaj societoj de rezistado kantraÅ la kapitalismon, kiuj ekde de la komenco de la 20-a jarcento nomiÄ?as sindikatoj.
Necesas nepre konstati la diferencon inter sindikatisma amasorganizaĵo, eksemple U.G.T., kaj loka asocio kuniganta laboristojn en la sama urbo aÅ vilaÄ?o. Pro tio ni klarigas, ke C.N.T. fakte ne estas sindikato, sed estas federalisma organizaĵo, kie kuniÄ?as multaj sindikatoj.
La sindikatoj estas solidaraj asocioj de laboristoj laborantaj en sama ekonomia sektoro kaj en la sama urbo aÅ vilaÄ?o. Tial oni kutime nomas ilin Unikaj Sektoraj Sindikatoj (eksemple: Unika Sindikato de la Transportado de Barcelono). Per tiuj asocioj eblas defendi kiun ajn kunulon de la sindikato en lia laborloko. La ĉefa flanko de la sindikatismo esta Ä?uste tiu ĉi, ke la problemo de unu el la membroj de la asocio fariÄ?as problemo de ĉiuj samsindikatanoj, kaj ke ĉiuj batalas kune kaj helpas sin reciporke. Necesas ne pensi ke la maldungo de unu el ni estas lia problemo nur. Oni devas konscii, ke la venontan fojon la maldungito povas esti vi mem.
Ni jam vidis la gravecon de la asocioj kaj la solidareco. Nun ni pritraktos las ilojn uzatajn dum la defendado de la sindikatoj kaj la interesoj de ties membraro.
Rekta Agado
Ekde 1910, jaro de la fondo de la organizaĵo Confederació Nacional del Treball, en ĉiu kongreso, Ä?i agnoskis la rektan agadon, kiel la plej bonan manieron kontraÅstari la kapitalisman sistemon. Necesas klarigi kion Ä?i signifas kaj malproksimigi tiun koncepton de la terorisma aÅ perforta agado, ĉar esence ili estas malsamaj.
Rektan agadon konsistigas organizita agado sen utiligo de Å?tatorganoj. Tio estas, sen utiligo de balodatoj, aÅ juÄ?aj procesoj. Tiel, la sukceso de la batalado dependas nur de la forto de la laborista organizaĵo. La sukceso neniam devas dependi de la volo aÅ sindonemo de la juÄ?istoj kaj la poltikistoj, ĉar kompreneble ni dubas pri la homaj kvalitoj de tiuj ĉi personoj. Rimarkindas, ke tiel la revoluciema movado gardas sin kontraÅ reformismo kaj mildiÄ?o. La uzado de la rekta agado celas ankaÅ instigi la laboristaron partopreni la bataladon, sin defendi kaj lerni solvi siajn proprajn prolemojn atendante nur solidarecon de la samklasanoj, kaj neniam kredante je la utileco de la Å?tataj institucioj. Striko estas bona ekzemplo de rekta agado, kaj Äœenerala Revolucia Striko estas Ä?ia plej granda esprimo.
Krome, rimarkindas, ke rekta agado ebligas postuli rajtojn eĉ se ili ne estas agnoskataj de la leÄ?oj. Koncerne la laboristojn, leÄ?oj agnoskantaj rajtojn aperis nur danke al longaj bataloj kaj postuloj de la laborisma klaso. Do, ni ne povas taksi leÄ?ojn kiel limon al niaj postuloj. Kompreneblas, ke leÄ?oj favoris al la laboristoj nur kiam ili havis fortojn por postuli justecon. Pro ĉio ĉi, rekta agado estas ilo por aboli ĉiujn leÄ?ojn rilate la dungadon, ĉar Ä?i celas ankaÅ aboli la dungadon mem. Tio estas la fino de la salajroj kaj la komenco de la anarkiisma komunismo.
Memmastrumado
La sindikatoj, dum ilia strebo resti sendependaj de la kapitalismo kaj la politikaj partioj, uzas financajn rimedojn, kiuj ebligas al ili agi surbaze de iliaj propraj eblecoj. Tiun financan metodon, oni nomas memmastrumado, kaj Ä?i signifas, ke la batalado nur apogas mone la membraro de la organizo laÅ iliaj eblecoj.
Sekve, tio postulas ne akcepti subvenciojn de la Å?tato aÅ kiu ajn alia politika organizaĵo. Pro tio, sindikatoj nur akceptas kotizojn de la membraro kaj donacojn de personoj, grupoj aÅ organizaĵoj nepolitikaj, fratece ligitaj al la sindikatoj (ekzemple anarkiismaj federacioj).
Tiamaniere sindikatoj sukcesas resti sendependaj de la Å?tato, ĉar se ekzistus tia dependo, se la Å?tato sentus sin sub minaco, Ä?i povus ĉesi la subvenciojn kaj do ankaÅ la minacon. Neniu hundo mordas tiun, kiu al Ä?i donas viandon.
Federalismo
Äœis nun ni priparolis sindikatojn kiel societojn el laboristoj apartenantaj al sama ekonomia sektoro en konkreta vilaÄ?o aÅ urbo, sed ankaÅ estas dirite, ke la revolucia sindikatismo estas ampleksa movado de la proletaro. Nun ĉi-sube ni enkondukos la koncepton federalismo.
Ĉar sindikatismo estas klasa movado kiu havas komunan celon por la proletaro, la sindikatoj, kiuj estas la bazo de la ĉiutaga milito kontraÅ la mastra subpremo, kontaktiÄ?as, organiziÄ?as por kune defendi siajn komunajn celojn.
Tiu ĉi unuiÄ?o, kiu estas konsekvenco de la komuneco de celoj kaj revoj de la diversaj laboristaj organizaĵoj, baziÄ?as sur la solidareco kaj la reciproka subteno. Tiamaniere, same kiel ĉiu problemo de ĉiu unuopa membro de la asocio estiÄ?as problemo de la asocio, ĉiu problemo de kiu ajn sindikato fariÄ?as problemo solvenda de la tuta federalisma organizaĵo.
Estas dirite, ke la unuiÄ?o de la sindikatoj nomiÄ?as federalisma organizaĵo (federacio), kaj ankaÅ, ke la kialo de la kunlaborado estas la kunhavo de celoj. Tio signifas, ke la rilatoj inter la federacieroj neniam devas baziÄ?i sur aÅtoritato aÅ regado de unuj partoj de la organizaĵo super la aliaj. La federalismon konsistigas ideo pri llibera asocia pakto, kio signifas la volonta akceptado de komunajn principojn, batal-metodojn kaj revoluciajn celojn.
Tiamaniere, kaj sub la principoj de libera asocia pakto, la diversaj sindikatoj de la laboristoj de diversaj ekonomiaj kampoj en sama urbo aÅ vilaÄ?o, fondas Lokan Federacion de Unikaj Sindikatoj. Sekve, la diversaj lokaj organizaĵoj de certa regiono konsistigas Regionan Konfederacion, kio estas federacio de lokaj federacioj. Sekve ĉiu ĉiam pli vasta federacio, organiziÄ?as kun la najbaraj federacioj de la apudaj regionoj. Fine, la unuiÄ?o de revoluciaj asocioj de defendado de la ekonomiaj interesoj de la laboristaro en la tuta mondo, fariÄ?as la Internacia Laborista Asocio.
La federalisma organiziÄ?o estas bona instrumento de batalado kontaŠĉiam pli mondskala kapitalismo, ĉar Ä?i permesas aldoni vastecon al la lukto de la proletoj. Sed, malgraÅ tio, ke la milito estas io mondskala kaj ampleksa, la federalismo postulas kontraÅstaron de la centralismo, kaj Ä?i celas Å?anÄ?i la socion per la liberaj iniciatoj de la federacieroj.
Anarkiisma Socia Revolucio
Kvankam Ä?is nun oni priparolis la organiziÄ?on de la laboristaro por la defendado de siaj ekonomiaj rajtoj, estas vero, ke sindikatismo apartenas al pli ampleksa movado kaj havas rilaton al difinita humanisma pensmaniero.
Ni bone povas konstati, ke laboristo fariÄ?as laboristo, aÅ pli bone salajrulo, ne volonte, sed ĉar la homa socio presentas dividon inter klasoj. MalgraÅ tio, ke tiu ĉi divido kaj la ekonomia malegaleco estas bazo de la plimulto de la nuntempaj maljustecoj, ankaÅ rimarkendas, ke ĉiuj ni estas homoj kaj ne nur minacas nin la manko de ekonomiaj ridemoj. La homa socio havas multajn kampojn en kiuj disvolviÄ?as diversaj maljustecoj, por kiuj ni ankaÅ devas trovi solvojn.
Pro tio, ni povas konsideri la revolucian sindikatosmon kiel bazan instrumenton de batalado kontraÅ la maljusteco, sed ne kiel ununuarn solvon al ĉiu problemo de la socio. Ekzemple, ja necesas aboli la povon kaj la altrudiÄ?ion de unuj homoj al la aliaj, kaj por tion atingi necesas disvastigi la anarkiisman pensmanieron. AnkaÅ fariÄ?as evidenta problemo la deturado de la natura medio en kiu disvolviÄ?as la vivaĵoj. Pro tio necesas disvastigi la gravecon de la defendado de la naturo.
Pro ĉio ĉi, la membroj de la organizoj de dedenfado en la ekonomia kampo ankaÅ devas organiziÄ?i alie por lukti kontraŠĉiu socia problemo. Tiamaniere, per tiuj diversaj liberecaj kaj nepolitikaj organizaĵoj (anarkiismaj, ekologismaj, esperantismaj ktp) ni devas vigligi liberecan socian revolucion, kiu devas Å?anÄ?i la socion en ĉiu sfero kaj konstrui, per granda komuna peno, nian revatan estontecon.
Carles Verdugo Rojano
membro de la Sindikato de diversaj okupoj de Mataró (Barcelona). |
